Öncesinde olmamış mı? Osmanlı'nın son dönemlerini anlatmaya gerek var mı? Türkler, Araplar, Kürtler, Ermeniler gibi aynı topraklarda yaşayan farklı ırklar birbirine düşürülmüş.
Osmanlı'nın son dönemini okuyunca ya da dinleyince insan duygulanıyor. Dünyanın en büyük ve adil devletinden, Avrupalının hastalıklı adam olarak gördüğü, pecmurde halde bir sürüngene dönüşmüşüz. Öncesini öyle ya da böyle biliyoruz da Cumhuriyet sonrası birbirimize düşmemiş miyiz ki?
Yıl 1923, Türkiye Cumhuriyeti kuruluyor. Mustafa Kemal Atatürk baskıcı bir şekilde ülkeyi bir arada tutmaya çalışıyor. Sıkı önlemler alıyor. Yabancılar, içimizdeki en küçük aykırı sese şiddetle karşılık veriyor. Örneğin bir Ermeni sokakta bağırsa, Avrupa'dan uyarı alıyoruz.
Ermenileri çok düşündüklerinden mi? Hiç de değil. Onları kullanacaklar, Kürtleri kullanacaklar ve içişlerimize burunlarını sokacaklar. Sonuçta ne olacak? Zenginliğini sömürdükleri ve güya bağımsız, başına da bir kukla yerleştirdiler mi, işte size medeni bir ülke. Onlar için olmamız gereken durum u. Suudi Arabasitan'da hiç karışıklık çıktığını gördünüz mü? Katar'da.. Olmaz tabi. Çünkü Avrupalıların ve Amerikalıların tam istediği yönetim var oralarda. Ülkenin tapusu bi ailenin elinde. Petrolleri Amerikalıların ve Avrupalıların emrinde. Ne ala medeni ülke değil mi..
Biz neden o kadar medeni olamıyoruz? 23'ten beri baktığımızda o kadar badireler atlatmışız ki. Darbeleri saymaya gerek bile yok. Darbelerin dışında, Maraş Katliamı, Şeyh Sait İsyanı, Sivas Olayları, doğuda faili meçhül cinayetler, ülkenin düşünürlerine ya da emniyet müdürlerine, Valilerine, Askeri yöneticilerine kurulan pusularla onların öldürülmesi ve daha sayamadığımız onlarca olay. Ülkemizi birbirinden ayırmaya, ülkeyi başsız bırakma amacı var. Sağcı solcu kavgalarında kaç vatan evladını yitirdik? Pisi pisine gittiler. Sağ ve Sol nedir ya? Ya da Alevi, Sünni nedir?
İslamiyeti bilmeden islamcı oluyoruz. İslamiyete göre bir cana kıyan, bütün insanlığı öldürmüş sayılır. Yani bizi parçalamaya yönelik adımlara lütfen daha fazla destek olmayalım. Hepimiz insanız. Hepimiz değerliyiz. Bir Ermeni, ya da Kürt evladını kaybetse, bir Türk'ten daha az mı acı çeker? Belki de çok acı çeker. Tenlere bakıp yargıya varmayalım. Tenlerimiz ne renk olursa olsun, gözyaşlarımız hep aynı renk...
