Uzun zamandır yoğun çalışmalarım nedeniyle kaleme alacağım bir duygu patlaması yaşamama sebep olabilecek bir muhabbet ve sohbet ortamında demekki bulunmadım. Bir olay yaşamadım ki ortaya çıkan bir eserim yok.Yaptığım şuanki çalışmalarımın gerekliliğine inandığım için zevkle yapıyorum.Her anında mutluluğu doyasıya yaşıyorum.
Bu koşuşturma arasında yaptığım bir telefon görüşmesiyle uzun süredir ihmal ettiğim, Anadolumun sınırları dışında kalmasına rağmen gönlümde 69 yıllık sürgünün acısını hissettiğim,yurtsuzluğa,vatansızlığa mahkum edilen kardeşlerimle ilgili yapılan bir proje konusunda yapılan çağrıya sorgusuz sualsiz adeta uçarak gittim.Turani düşlerimin cemreleri gönlüme tek tek düşmeye çoktan başlamıştı bile.
69 yıl öncesi yaşanan o kanlı zulümün, o barbarlığın,o insanlık dışı sürgünün,o sıfat bulmakta zorlandığım vahşetin kol gezdiği o topraklarda gezinmek,o topraklarda gönül dostlarının makamlarından sırları devşirmek,o topraklarda asra yaklaşan susuzluğumu,hasretimi giderecek pınarlarından diz çöküp su içmek,tren raylarına kulağımı dayayıp sürgün anında yakılan ağıtların ezgilerini dinlemek,hissetmek,o anı yaşamak ve Yavuz'ca baş kaldırmak.
Her Ahıskalı ak saçlının elini öperken asra yaklaşan vefasızlığımızın mahcubiyetiyle sarsılmak.Her Ahıskalı elleri nasırlı nenelerimin,analarımın ellerini öperken helalleşmek.Her Ahıskalı balama Anadoludan yüklenip getirdiğimiz sevdamızı,muştumuzu geçte olsa yüzümüz kızararak sunmak.Asra yaklaşan ayrılığa,gayrılığa ve hasrete son vermek.Bir olmak,iri olmak, diri olmak.
Çalınan her Ahıska Türküsünde sürgünün izlerini sürmek,sazı çalanın elinde mızrap olmak,aynı sofrada aynı sahana kaşık çalmak,canlarla aynı kıbleye dönüp aşkla secdeye varmak,ellerimizi semaya kaldırıp bağımsız Ahıska için gözlerimizden sağanak halinde boşanan gözyaşlarımızla duaya sarılmak,canlarla cem olup zikir halkasında üçleri,yedileri ,kırkları karşılamak ve sırda sır olmak.
Anadolu'mdan Ahıska'ya aşkla,heyecanla ve coşkuyla dostlarla yürümek,yüklendiğimiz sırlarla,sevdalarla,gözyaşlarıyla ve aldığımız kutsal emanetlerle Ahıska'dan Anadolu'ya dönmek.Her beş vakit sonrası ve sırlı anlarda Ahıska'ya dualar göndermek,her seher vakti bağımsız Ahıska'da uyanmak.Sürgünde şehit olan kırkbin canla seferlere katılmak.Zafer muştusunu gönüllerde aynı anda hissetmek.Bu kutlu sevdanın çıngısında çıngı olmak.
Rabbime şükürler olsun yine uykuyu uyutacağım bir sevdaya meyletti gönlüm.Yine sınırları anlamsızlaştıran,tanımayan ve apansız doludizgin gezindiğim yolculuklarım yeniden başladı.Başladı ama içimde bir sıkıntı var.Bir türlü anlam veremediğim.Hayırdır inşaallah deyip üzerimdeki kasvet bulutlarını dağıtmak istiyorum.
Ne acı ki o gün,o saat,o telefon görüşmesi anına kadar anlam veremediğim içimdeki kasvetin sırrı aşikar oluyordu.Edilen kelam,söylenen söz ve ötelerin ötesinden emeralar taşımayan kirli düşünceler dünyasından yağan irinin kokusuyla turani düşlerimden apansız uyanıyordum.Rabbime şükrediyordum.Daha başlamadan biten yolculuğumun başında sığ gönüllerinde euroluk sevdalar yeşertip boy vermesini hikmet sanan zavalılarla yolumun ayrıldığına şükrediyordum.Euro'luk sevdalılarını eurolarıyla başbaşa bırakmaya karar veriyorum.Bari kardeşim adını sevda koymayın diyorum.El insaf diyorum.kelamım Zülfikar olup akşam düşlerinizde yoldaşınız olsun diyorum.
Hazreti Fatıma Anamın sözleri bir kez daha kulaklarımda çınlıyordu."Ey oğul;bu yollar asırlar var ki ıssız kalmıştı.Senle beraber yolumuzda yolcularımızda arttı."
Selam ve dua ile kalın.
Servet Özgül / Sivas
