Uzun bir soluk olduğunun farkındayım. Şu gerçek ki duygular sana küserse sen de yazmaya küsüyorsun. Zamanla bu küslük kelimelere bulaşıyor.
Kaçtır elime alıyorum bin bir çeşit konu geçiyor aklımdan ama yazıya aktaramıyorum. İnsanın en değerli yetisiymiş anlatmak. Bunu çok daha iyi anladım. Kaç zamandır düşündüğüm bir konuyu kendimle tartışırken dillendirmek istiyorum.
Gitmek mi zor kalmak mı?
Kalmak diyor içimde bir şeyler… Ya giden diyorum sonra… Hatıralarla yaşamak insana ağır gelirken, yeni bir hayat yeni bir mekân yeni insanlar nasıl kolay olur ki diyorum öte yandan. İnsanın sevdiğinden ayrılması zormuş. Bunu hep yaşıyorum ama ülke sınırları dışına ilk kez çıkacak hasretim.
Mekânlarla değil gönüllerle bağlı olalım derken e gözden uzak olmak gönle de ırak olmaktır diyorum. Onlar mutlu olsun iyi olsun diyebilmek varken üç günlük dünya neden bu günü ayrı geçiriyoruz diyorum. Netice olarak çok büyük ikilemlerle boğuşuyorum…
Rabbim hakkımızda hayırlı olanı gönlümüze hoş, gönlümüze hoş olanı hakkımızda hayırlı kılsın… Amin…
