Seçimleri öyle ya da böyle geçirdik. 13 yıllık tek başına iktidarın ardından yeniden koalisyon hükümetleriyle karşı karşıyayız. Peki ülkenin sorunlarını tek başına çözemeyenler, iki başlı bir hükümetle çözebilecek mi?
Aslında ümitvar olmak isterim. Seçimlerin ardından kurulacak hükümetin, birbirine saygılı ve halkı düşünen politikalarla ülkeyi yönetmesini gönülden arzu ediyorum.
Lakin düşündüğümde hiç de umudum kalmıyor.
Vatandaşa şöyle bir bakıyorum.
Cebinde parası olmayanlar iş arıyor ve bulamyor. İşsizler ordusuna dönüşen gençlerin bu sorunu çözmeye yönelik kayda değer hiç bir adım atılmıyor.
Kurulacak hükümet önce kendi koltuklarını ve geleceklerini düşünen zevatın düşüncesine göre şekilleniyor. Örneğin, bir tarafın parası yok, diğer tarafın suçları çok. Nasıl anlaşılır dersiniz? Bir taraf ihaleleri kapar, suçu olanların suçları da görmezden gelinir.
Asgari ücretle çalışıp da geçinemeynlerin birçoğu umudunu şans oyunlarına bağlamış. Her hafta oynuyorlar. Ama her zaman kaybeden oluyorlar.
Bir kısım vatandaş da çalışıyor. Gayet güzel işi de var. İşini beğenmiyor. Dünyanın merkezine kendini koyuyor. Hatrı sayılır bir maaş da almasına rağmen işini tam yapmadığı gibi samırdanmasından dolayı etrafındakilere de bıkkınlık veriyor.
Manzara böyleyken gel de ümitvar ol. Haa bir de adım başı karşılaştığımız yeni yetme Suriyeli dilenciler var.
Anlayacağınız sorun çok ama çözüm için adım atan kimse yok. Millet desen, onlar da ayrı bir kafada..
Yeliz Türkmen
